ပကတိ

ဒီဇင္ဘာ
ေအးစက္မည္႔လ
ေသြးခဲမည္႔လ
အရင္ကသည္ေနရာ
အေနမတတ္
ရင္ခြင္လိႈက္ေဆြး
တစ္ေထာင္႔တစ္ည
ပံုၿပင္ေလးေပါ႔ေလ
ရင္ခြင္ကအေႏြးဓါတ္
အၿပင္မွာအရွိန္ၿပင္း
ခုမ်ားေတာ႔ပကတိ
အလြမ္းရယ္မရွိ
အကၽြမ္းတ၀င္
မညီညြတ္လို႔
ခံစားခ်က္ေတြ
ခ်ၿပဖို႔ေတာင္
ငါရင္ေလးေနတယ္...........

တိုးတိတ္

ကာရံေတြလြတ္က်
ႏိုးထၿခင္းမနက္တစ္ခုမွာ
အခ်စ္နဲ႔စမလား
လြမ္းေနမွာလား
ငါမသိသလိုနဲ႔
စာမစီခ်င္ပါဘူး
ကဗ်ာမပီၿပင္ေတာ႔တဲ႔
တခန္းရပ္ဇတ္လမ္း
ငါ႔လမ္းငါေရြး
ငါ႔အေတြး နဲ႔ငါေ၀း
ဆံုၿဖစ္မယ္႔တစ္ေန႔ေတာ႔
ဒီဘ၀မွာရွိအံုးမယ္........

ဓါတ္သိ

အဆင္းသ႑ာန္မမွ်လို႔
နင္းကန္ကာေၿခစုန္ရပ္
မိုက္တာလား
မညင္းၿပန္လည္းခက္
ၿငိမ္ခံကာၿပန္မေၿပာ
အ တာလား
ၿဖစ္သမွ်အေၾကာင္း
အေကာင္းဘဲလို႔
တိမ္လိုလႊင္႔ပါး
ရင္ထဲမွစကား.............

ကိုယ္ပိုင္ည

ေနာက္က်ေန၀င္

ခဏေန သန္းေခါင္ေ၇ာက္

ဒီလိုနဲ႔သာ မိုးထိန္လင္း

မနက္ဖန္တရက္ေ၇ာက္ၿပန္ၿပီ

အိပ္ပ်က္တယ္ဆိုမလား

ကိုယ္႔ကိုယ္ ကိုႏွိပ္စက္လား

ေမွးစက္ မေပ်ာ္သန္းေခါင္ေက်ာ္

တာရွည္ ႀကာကာလာခဲ႔ၿပီ

အိပ္မက္ ႀကာရွည္

သိပ္ခက္တာေတြ

အၿပင္မွာႀကံဳေတြ႔

ညမွာေခၽြးသိပ္

ေန႔မွာ စိုးထိတ္

တိုးတိတ္စြာ ထား

ငါ႔ပိုင္တဲ႔ အခ်ိန္အား

လြတ္ေၿမာက္ထြက္ေပါက္

ေပးသင္႔ၿပီ...............

ငါ

အၿပင္မွာ မိုးတစ္ဖြဲဖြဲ
မိုးဥတု ဆိုရမလား
ေႏြရက္ေတြကလည္း
ေ၇ာက္ေနဆဲပါ....

ႀကာလာတဲ႔ အေတြး
ေငးကာေတြးကာေဆြး
ကာ၇ံမညီ စာမပီၿပင္
ၿပစ္ကာထားခဲ႔ စာမ်က္ႏွာ
လြမ္းရရက္ရွည္ႀကာ......

စိတ္ထဲေပၚလာ ခ်ကာေ၇း
ဘ၀အစိတ္အပိုင္း
တစ္ေနရာမွာ
ပိုင္ပါတယ္ မဆိုသာဘူး
အခ်ိန္ကလည္း
ကိုယ္႔ဘက္မပါ....
မညီညာတာသိ
ကံဆိုတာ အနိမ္႔အၿမင္႔
လက္ေခ်ာင္းေတြေတာင္
ရွည္ တို မညီဘူး
အသိတရားရင္႔ၿပီလား

အေရွ႕ကိုသာေလွ်ာက္
ခရီးဆံုးရင္ရပ္....
ဒီတခါတကယ္လား
ထပ္ကာသြား....
မပီၿပင္ခဲ႔ ရက္ေတြမွာ
စိတ္ကိုကုစား မွားတာလား
ယေန႔ထက္တိုင္.....

အဆိပ္ပန္း

ေနပူမွ စိမ္းလန္း
စိုေၿပတဲ႔ ပန္းအလွေတြနဲ႔

ပနံသင္႔လို႔ကဗ်ာဆန္
ပင္ပ်ိဳေတြရြက္ႏုၿဖာလို႔
ပင္အိုေတြႀကား
လွေနတယ္.......

ပင္ၿမင္႔က ပန္းေတာ္၀င္အလား
အသြင္တင္႔စြာ အလွဆင္ရင္း
မာနတံခြန္လႊင္႔ကာထူလို႔
သူလိုကိုယ္အရြယ္တူေတြကို
မတူကာမတန္ဘူးရယ္လို႔
ဘ၀င္ၿမင္႔လွခ်ည္လား
ပန္းသခင္ရယ္..

၇နံကထံုကာသင္း
၇ႈရွိဳက္ယစ္မူး အလွထူးလို႔
စြဲေဆာင္ရာတပ္မက္ေနရင္း
အတန္ႀကာမွ သိလိုက္တာက
မင္းဟာေလ....
အဆိပ္ပန္း တစ္ပြင္႔
ၿဖစ္ကာေနတယ္.......

အၿပစ္မတင္ပါ

ေ၀းေနၿပီလား

ေ၀းခဲ႔တာလား

ထားခဲ႔တာလား

ထားသြားတာလား

သင္႔တင္႔စြာေနေလေတာ႔

အဆင္းလွတဲ႔သူရယ္

တို႔ မ်ားအရြယ္

မငယ္လွေပမယ္႔

ခ်ိဳသာႀကည္ႏူး

ေပ်ာ္ကာၿမဴးလို႔

ႏွလံုးသားေတြက

ႏုနယ္ပါတယ္...

ထိေတြ႔မႈအသိ

ၿငီးေငြ႔မႈမရွိ

လိုအပ္တဲ႔ အရာ

လက္ဗလာမို႔

မင္း၇ဲ႔လုပ္ရပ္

မွန္ပါတယ္.......

အသိတရား

မနက္ဖန္
သိလ်က္နဲ႔
ဒီေန႔ကိုေနတတ္ေအာင္
ေနဖို႔ႀကိဳးစားရင္း
သြားတာသြားေန
လႈပ္ရွားမႈမရပ္သေရႊ.
အေႀကာင္းအရာအစံုနဲ႔
ၿဖစ္ၿပီးရင္ပ်က္
အဘက္ဘက္ကတြက္ေတာ႔
ရွည္လ်ားေထြၿပားၿပီး
ဦးေႏွာက္ေတြစား
မ်က္ေမွာက္အမွားေတြလား
အၿမင္မွာမပီၿပင္ဘူး
ေ၇ွ႔တလွမ္း
ထပ္ကာတိုးတိုင္း
အသိတရားေတြ
ပိုလာတယ္...........

တန္ေႀကး

ေန႔စဥ္လႈပ္ရွား

ရုန္းကန္အားနဲ႔

အသၿပာေငြအတြက္

စြန္႔ကာစားလို႔

ေၿပာမကုန္တဲ႔

ေလာကက်ယ္မွာ

အေပးအယူ

အရင္းအႏွီး

မႀကားရက္ေအာင္

ရွိခဲ႔ႀကားမွာ

တြယ္ကာေႏွာင္ဖြဲ႔

သံေယာဇဥ္လည္း

တဖြဖြေၿပာတဲ႔

အခ်စ္ ဆိုတာလည္း

ႏွလံုးသားသက္သက္

ခံစားမႈေတြလည္း

ဒီ အသၿပာအတြက္

လဲ ခဲ႔ ႀက တယ္.........

အေမ ထံသို႔

မသိတာ မဟုတ္ခဲ႔ဘူးအေမ

မရွိတာကို ထုတ္ေၿပာဖို႔ခက္တာပါ

စြန္႔ခြာတာႀကာခဲ႔ေတာ႔

အေမ႔ရင္ကိုသတိရပါတယ္

လမ္းေတြကခက္တယ္အေမ
အလွမ္းေတြလည္းကြာေ၀းေတာ႔
အေမ႔သားအသိေတြက
ၿပင္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း
ခက္သထက္ခက္
နက္သထက္နက္ပါတယ္

အေမ႔ဆီကပို႔သေမတၱာေတြေလ
သား ေက်နပ္စြာခံယူရင္းနဲ႔
သားမေပ်ာ္တဲ႔ ဒီလိုေနရာေတြမွာ
၀မ္းစာအတြက္ႀကိတ္မွိတ္ၿငိမ္ခံရင္း

တာ၀န္မေက်တဲ႔ သားအၿပစ္ေတြအတြက္
ခြင္႔လႊတ္ပါလို႔ ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ႔ရင္း
အေမ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစလို႔သာ.......

                   

လြမ္း တဲ႔အခါ

လြမ္းတဲ႔အခါ
စာရြက္ေပၚခ်မေ၇းၿဖစ္တဲ႔
ႏွလံုးသားမွစကားေတြလဲ
ငါ႔စိတ္ထဲဖြင္႔အံထြက္လို႔
ခ်စ္သူဆီအေ၇ာက္
သြားခဲ႔တယ္.....

လြမ္းတဲ႔အခါ
က်မ်က္ရည္တစက္ႏွစ္စက္
မ်က္၀န္းမွာခိုစီးကာစိုလို႔
လူမသိေအာင္လဲ
ၿဖစ္ခဲ႔တယ္.....

လြမ္းတဲ႔အခါ
ခ်စ္သူ၇ွိတဲ႔ဆီ
ႏွစ္ေယာက္ဆံုခြင္႔
ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွာ
ၿမဴးကာေပ်ာ္လို႔
အိပ္မက္ခါခါ
မက္ခဲ႔တယ္.....

လြမ္းတဲ႔အခါ
အိုးအိမ္ထူေထာင္
သူ႔ရဲ့ဘ၀ၿမင္႔မားလွပ
အေၿခက်ဖို႔  
ႀကိဳးစားအားသြန္
မႀကာခင္နီးဖို႔
ကိုယ္႔အားကိုယ္ေပး
ႏွစ္သိမ္႔ရင္းသာ
ေနပါတယ္....

ခ်စ္ႀကတယ္

အခ်ိန္ေတြက ၿခား

ေနရာေတြက ေ၀း

ဥတုေတြလည္း မတူ

ၿခားနား ကြဲၿပား

စာနာမႈတရားနဲ႔

မင္းနဲ႔ ဒို႔ ႀကားမွာ

စိတ္ခ်င္းဆက္ႏြယ္

တယ္လီပသီ လို႔

ေခၚရမေလာက္ေအာင္

အသည္းေတြေပါက္မတတ္

ခ်စ္ႀကတယ္...............

အရသာ

အရာ၀တၱဳ တစ္ခုကို

ဂရုစိုက္ရင္က်န္တစ္ခုကို

ေမ႔သြားမယ္တဲ႔

ဆိုလိုတဲ႔ အေႀကာင္းရင္း

ေသခ်ာေတြးရင္း

ငါပါတ္သက္ခဲ႔ 

အေႀကာင္း အရာ

အိပ္မက္က စ

အတည္အတံၿဖစ္

ရင္ထဲစြဲနစ္

ပံုသ႑န္ အသစ္နဲ႔

ရွင္သန္ရင္႔မာ

ၿမစ္ဖ်ားခံရာ

အခ်စ္ဆိုတဲ႔ အရသာ....    

တစ္မိုးေအာက္

ထိန္းထားတဲ႔ ႀကားက

လြတ္ထြက္သြားခဲ႔တာ

“ခ်စ္ ”စကားတစ္ခြန္းပါ။

အသက္ကာလပိုင္းၿခား

ႏုနယ္တဲ႔အလွဘုရားလို႔

တင္စားလို႔ေခၚခ်င္စရာ

အၿမင္မမွားစရာေတာ္၀င္သူပါ။

ကံတရားရဲ႔ဒဏ္

အမွတ္ထားလို႔ခံခဲ႔ရလည္း

ေဖးမကာ ကူလက္တြဲလို႔

အားသစ္တဖန္ၿဖစ္ေစၿပန္တယ္။

ပိုင္ဆိုင္မႈမလိုဘူး

ၿပိဳင္ဆိုင္မႈမလိုဘူး

ခ်စ္စစ္သာအရင္းခံ

ႀကံခိုင္လို႔အားကိုတင္း

ၿပိဳင္ဘက္ နဲ႔လည္း

စစ္မခင္းႏိုင္ပါ.....

သူ႔ဆီက အႀကင္နာ

သာယာသံေလေၿပညွင္း

ရင္ကိုခြင္းထိုးေဖါက္လို႔

တစ္မိုးေအာက္တစ္ေယာက္သာ

ခ်စ္ခဲ႔ရသူပါ........