ေနာက္ဆံုးစကား

ငါ႔ ၀မ္းစာငါသာသိ

ငါ႔လြမ္းနာငါသာသိလို႔

အခ်ိန္ရယ္မတန္

ခ်စ္ခြင္႔ကိုသိမ္း

ေတြ႔ခြင္႔ကိုၿငိမ္းၿပီး

ငါ႔ဇတ္ကိုငါ ဖ်က္ခဲ႔တာပါ။

ကာရံက်မွလွပမယ္႔ ကဗ်ာလိုလို

ၿပည္႔စံုမွလံုေလာက္တဲ႔ဘ၀

အာခံတြင္းမွာငံုထားလို႔လို႔မရ

ခ်စ္တာတစ္ခုနဲ႔မလွေတာ႔

မခ်စ္တတ္ေအာင္ေန

မလြမ္းတတ္ေအာင္ထား

သံေယာဇဥ္ေတြလည္း

ခ်စားပေလ႔ေစေတာ႔......။

လက္က်န္

တကယ္ေတာ႔
ငါ႔ေနရာ အခ်ိန္မတန္ခဲ႔ပါဘူး
ရင္ခြင္ရက္က်န္ လြမ္းအသိနဲ႔
ဘ၀င္မခ်ိေအာင္လြမ္းစာဖြဲ႔
အသိေပးဖို႔မဆိုထား
အရွိေလးကိုေတာင္ေၿပာမထား
ငါမွတ္မိ အခ်ိန္ေလးမ်ား
အေနေ၀းတုန္းကအသိတရား
စာကညစ္ေပမွာၿခစ္လို႔
မွတ္တမ္းေတြ သိမ္းထားခဲ႔တယ္
ခုအခ်ိန္မွာ ၿပန္ခံစား...........

က်ေပ်ာက္တဲ႔ ည

ႏိုးခ်ိန္တိ္တ္ဆိတ္
စိုးရိမ္စိတ္အၿပည္႔
ရွိခဲ႔တယ္.....
ရက္ေတြၾကာေညာင္း
ႏွစ္ေတြကေၿပာင္း
ပူပန္စိတ္ေတြ
ၿဖစ္ၿပန္တယ္.....
လြမ္းေမာရင္းသာ
ေတာင္ေတြးေၿမာက္ေတြး
စိတ္ရယ္မေအး
ဘယ္မလဲ ငါပိုင္တဲ႔ည.......

မေ၇းခ်င္တဲ႔ကဗ်ာ

သူမ်ားေတြ သီကာဖြဲ႔
ကာ၇ံေတြ လွခဲ႔
အခ်စ္အေၾကာင္းေတြလဲပါ
ႏူးညံတာေတြအပံုအပင္
ခ်စ္ခြန္းေတြစာစီၾက
တင္စားလို႔ ေနရာက်
ဖတ္သူလဲေပ်ာ္
ထိသူေတြလဲေဆြး
သိမ္းထားခ်င္ေအာင္
ေ၇းတတ္သည္.....
ငါ႔ေ၇းတဲ႔ ကဗ်ာက
သတ္ပံုမွားေနတာကစ
ငိုခ်င္းေတြကမ်ား
လြမ္းသမားလည္းမဟုတ္
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ီ
ဟိုဟိုဒီဒီနဲ႔
စာဖတ္သူေတြလည္း
အားနာ၇ဲ႔
ဒါေတြပဲေ၇းသလား
ေၿပာင္းလဲစရာမရွိသလား
ေတြေ၀စြာ စီးကာဆင္းရင္း
ကဗ်ာမေ၇းခ်င္ေတာ႔ပါ.......

အရွိ

သံစဥ္စာသား
ယံုမွတ္မမွားဘူး
ဆံုမွတ္မ်ားလို႔အစခ်ီ
ၾကံဳတတ္သလားလို႔
ၿမင္မိတယ္.....
ငါေ၇းတဲ႔စာ
ငါဟာငါဖတ္
မေကာင္းလဲငါ႔အေၾကာင္း
ေကာင္းကြက္ကိုတြက္လို႔
ရတက္မေပြတဲ႔ရက္ေ၇တြက္လဲ
မရွိဘူးဆိုသေလာက္ၿဖစ္ခဲ႔တယ္
ဘ၀ဘ၀ ဘကံုးနဲ႔ ၀ လို႔
ေ၇ေမ်ာကမ္းတင္
ရင္ေမာတာနဲ႔ အကၽြမ္းတ၀င္
အစဥ္မေခ်ာ အဖတ္မတင္
ဒီသေဘာေတြနဲ႔ရွိေနတယ္။

ပကတိ

ဒီဇင္ဘာ
ေအးစက္မည္႔လ
ေသြးခဲမည္႔လ
အရင္ကသည္ေနရာ
အေနမတတ္
ရင္ခြင္လိႈက္ေဆြး
တစ္ေထာင္႔တစ္ည
ပံုၿပင္ေလးေပါ႔ေလ
ရင္ခြင္ကအေႏြးဓါတ္
အၿပင္မွာအရွိန္ၿပင္း
ခုမ်ားေတာ႔ပကတိ
အလြမ္းရယ္မရွိ
အကၽြမ္းတ၀င္
မညီညြတ္လို႔
ခံစားခ်က္ေတြ
ခ်ၿပဖို႔ေတာင္
ငါရင္ေလးေနတယ္...........

တိုးတိတ္

ကာရံေတြလြတ္က်
ႏိုးထၿခင္းမနက္တစ္ခုမွာ
အခ်စ္နဲ႔စမလား
လြမ္းေနမွာလား
ငါမသိသလိုနဲ႔
စာမစီခ်င္ပါဘူး
ကဗ်ာမပီၿပင္ေတာ႔တဲ႔
တခန္းရပ္ဇတ္လမ္း
ငါ႔လမ္းငါေရြး
ငါ႔အေတြး နဲ႔ငါေ၀း
ဆံုၿဖစ္မယ္႔တစ္ေန႔ေတာ႔
ဒီဘ၀မွာရွိအံုးမယ္........